"...owczarki szetlandzkie są idealnymi psami do towarzystwa, także w warunkach wielkomiejskich. Są to psy łagodne i bardzo inteligentne - łatwo je można szkolić w zakresie ogólnego posłuszeństwa i do pracy węchowej.
Są pełne rezerwy wobec obcych, dlatego ważne jest, aby w młodości miały jak najwięcej kontaktu z ludźmi, tłumem i miejskim ruchem, gdyż bez tego mogą stać się bojaźliwe.
Pielęgnacja jest bardzo łatwa, a jedyna wada, którą można szetlandom zarzucić, to hałaśliwość, którą trzeba w porę opanować." ("Brytyjskie psy pasterskie" - Anna i Mirosław Redliccy)
"...są szybkie, sprytne i praktycznie niezmordowane. Potrafią bez zmęczenia bardzo długo aportować, biec za rowerem, czy ganiać się w grupie psów. Uwielbiają pracować, są szczęśliwe, gdy mogą się przypodobać swojemu właścicielowi. Za nagrodę i pieszczotę od właściciela, zrobią dosłownie wszystko. Bardzo szybko się uczą, o czym można się przekonać, obserwując wyniki, jakie zdobywają na różnych konkursach, np. agility.
Krzyk, karcenie - w przypadku tych psów, w ogóle nie wchodzi w rachubę. Bardzo reagują na zmianę intonacji głosu swojego przewodnika, i takim sposobem osiągnie się skutek wręcz odwrotny.
(...) Dziś sheltie to przede wszystkim pies rodzinny; cieszą się i są zadowolone, gdy rodzina jest w komplecie, wyczuwają nastrój swoich właścicieli - kiedy ci są nerwowi czy smutni, stan ten potrafi im się udzielać.
("Owczarek szetlandzki" - Grażyna Wycech, Małgorzata Segiet)
"Posłuszne i całkowicie pozbawione agresji owczarki z czasem awansowały do roli psa trzymanego w domach do towarzystwa. Dzisiejsze szetlandy to nie tylko "kanapowcy", przedstawiciele tej rasy z powodzeniem startują we wszelkiego rodzaju zawodach sportowych: agility, flyball, obedience, czy taniec z psem. Nie sprawdzają się jedynie w szkoleniu obronnym, nie nadają się do tego ze względu na nieduży wzrost, nieśmiały charakter i właśnie brak agresji. Te jednak cechy powodują, że stały się poszukiwanymi towarzyszami dla dzieci czy osób starszych. Owczarka szetlandzkiego z powodzeniem można powierzyć nawet kilkuletniemu dziecku. Zrównoważony pies tej rasy nie przewróci, nie pociągnie na smyczy ani nie wda się w bójkę z innym psem na spacerze, będzie równie oddany młodemu właścicielowi jak osobie dorosłej. Z łatwością dostosuje się do trybu życia energicznej młodej osoby jak i mniej aktywnego starszego opiekuna. Sheltie zaprzyjaźni się również z innymi czworonożnymi domownikami: kotami, świnkami morskimi czy innym psem.
Trzeba jednak pamiętać, że to wprawdzie niewielki, ale owczarek, potomek psów pasterskich i ruch oraz możliwość zabawy na dworze są mu niezbędne do szczęścia oraz prawidłowego rozwoju."
("Owczarek szetlandzki" - Joanna Adamowska)
"Owczarek sheltie to jedna z ras, która doskonale przystosowała się do nowoczesnego stylu życia (...). Nie ma różnicy czy żyje on w wiejskiej zagrodzie, we wspaniałej rezydencji, czy w małym mieszkaniu blokowym. Potrafi się przystosować do każdych warunków, ale jest jeden wymóg - musi mieć poczucie przynależności do swojego pana, jego akceptację i miłość." ("Collie i sheltie" - Lucyna Zboralska)
Są pełne rezerwy wobec obcych, dlatego ważne jest, aby w młodości miały jak najwięcej kontaktu z ludźmi, tłumem i miejskim ruchem, gdyż bez tego mogą stać się bojaźliwe.
Pielęgnacja jest bardzo łatwa, a jedyna wada, którą można szetlandom zarzucić, to hałaśliwość, którą trzeba w porę opanować." ("Brytyjskie psy pasterskie" - Anna i Mirosław Redliccy)
"...są szybkie, sprytne i praktycznie niezmordowane. Potrafią bez zmęczenia bardzo długo aportować, biec za rowerem, czy ganiać się w grupie psów. Uwielbiają pracować, są szczęśliwe, gdy mogą się przypodobać swojemu właścicielowi. Za nagrodę i pieszczotę od właściciela, zrobią dosłownie wszystko. Bardzo szybko się uczą, o czym można się przekonać, obserwując wyniki, jakie zdobywają na różnych konkursach, np. agility.
Krzyk, karcenie - w przypadku tych psów, w ogóle nie wchodzi w rachubę. Bardzo reagują na zmianę intonacji głosu swojego przewodnika, i takim sposobem osiągnie się skutek wręcz odwrotny.
(...) Dziś sheltie to przede wszystkim pies rodzinny; cieszą się i są zadowolone, gdy rodzina jest w komplecie, wyczuwają nastrój swoich właścicieli - kiedy ci są nerwowi czy smutni, stan ten potrafi im się udzielać.
("Owczarek szetlandzki" - Grażyna Wycech, Małgorzata Segiet)
"Posłuszne i całkowicie pozbawione agresji owczarki z czasem awansowały do roli psa trzymanego w domach do towarzystwa. Dzisiejsze szetlandy to nie tylko "kanapowcy", przedstawiciele tej rasy z powodzeniem startują we wszelkiego rodzaju zawodach sportowych: agility, flyball, obedience, czy taniec z psem. Nie sprawdzają się jedynie w szkoleniu obronnym, nie nadają się do tego ze względu na nieduży wzrost, nieśmiały charakter i właśnie brak agresji. Te jednak cechy powodują, że stały się poszukiwanymi towarzyszami dla dzieci czy osób starszych. Owczarka szetlandzkiego z powodzeniem można powierzyć nawet kilkuletniemu dziecku. Zrównoważony pies tej rasy nie przewróci, nie pociągnie na smyczy ani nie wda się w bójkę z innym psem na spacerze, będzie równie oddany młodemu właścicielowi jak osobie dorosłej. Z łatwością dostosuje się do trybu życia energicznej młodej osoby jak i mniej aktywnego starszego opiekuna. Sheltie zaprzyjaźni się również z innymi czworonożnymi domownikami: kotami, świnkami morskimi czy innym psem.
Trzeba jednak pamiętać, że to wprawdzie niewielki, ale owczarek, potomek psów pasterskich i ruch oraz możliwość zabawy na dworze są mu niezbędne do szczęścia oraz prawidłowego rozwoju."
("Owczarek szetlandzki" - Joanna Adamowska)
"Owczarek sheltie to jedna z ras, która doskonale przystosowała się do nowoczesnego stylu życia (...). Nie ma różnicy czy żyje on w wiejskiej zagrodzie, we wspaniałej rezydencji, czy w małym mieszkaniu blokowym. Potrafi się przystosować do każdych warunków, ale jest jeden wymóg - musi mieć poczucie przynależności do swojego pana, jego akceptację i miłość." ("Collie i sheltie" - Lucyna Zboralska)